Spowiedź Św.

w niedzielę:
przed każdą Mszą świętą

przez cały tydzień:
30 min przed Mszą Św.

w I czwartek miesiąca:
16:20 (październik-marzec)
17:20 (kwiecień-wrzesień)

w I piątek miesiąca:
16:00 (październik-marzec)
17:00 (kwiecień-wrzesień)

Starajmy się przystąpić do spowiedzi świętej przed rozpoczęciem Mszy świętej. Zaprasza nas do tego instrukcja „Eucharisticum mysterium” z 25 maja 1967., w której jest następujące zalecenie: „Wytrwale należy przyzwyczajać wiernych, aby przystępowali do sakramentu pokuty poza Mszą św., zwłaszcza w określonych godzinach, tak aby jego udzielanie dokonywało się w spokoju i z prawdziwą ich korzyścią, jak również nie przeszkadzało im w czynnym uczestnictwie we Mszy św.” (nr 35).

Chrzest Św.

Jeśli ktoś jest w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To co dawne przeminęło, a nastało nowe. 2 Kor 5, 17

Co to jest chrzest?

Chrzest to brama prowadząca ze śmierci do życia; to wejście do Kościoła i początek trwałej komunii z Bogiem. [KKK 1213-1216, 1276-1278]

Chrzest jest sakramentem – bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Jednoczy nas z Jezusem Chrystusem, włącza nas w Jego odkupieńczą Mękę na krzyżu, wyzwala nas przez to z mocy grzechu pierworodnego i wszystkich osobistych grzechów i pozwala nam razem z Nim zmartwychwstać do życia bez końca. Ponieważ chrzest jest przymierzem z Bogiem, człowiek musi na nie odpowiedzieć swoim „Tak”. Podczas chrztu dzieci wiarę w ich imieniu wyznają rodzice.

Przez chrzest stajemy się członkami Ciała Chrystusa, siostrami i braćmi naszego Odkupiciela i dziećmi Boży­mi. Stajemy się wolni od grzechu, zostajemy wyrwani ze śmierci i odtąd jesteśmy przeznaczeni do życia w radości odkupionych. [KKK 1262-1274,1279-1280]

W jaki sposób udziela się chrztu?

Klasyczna forma udzielania sakramentu chrztu przewiduje trzykrotne zanurzenie dziecka w wodzie. Najczęściej jednak trzykrotnie polewa się główkę dziecka wodą przy jednoczesnym wypowiedzeniu przez szafarza sakramentu słów: „N., ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. [KKK 1229-1245, 1278]

Woda symbolizuje oczyszczenie i nowe życie, co znalazło swój wyraz już przy okazji chrztu Janowego. Chrzest, który udzielany jest wodą w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, jest czymś więcej niż znakiem nawrócenia i pokuty, jest nowym życiem w Chrystusie. Dlatego celebracji sakramentu chrztu towarzyszą jeszcze inne znaki: namaszczenie(wybranie), biała szata(wolność od grzechu) i świeca (symbol Jezusa Chrystusa, Światłości Świata).

Kto może zostać ochrzczonym i czego wymaga się od kandydata do chrztu?

Każdy człowiek, który jeszcze nie został ochrzczony. Jedynym wymogiem jest wiara, którą podczas chrztu trzeba wyznać publicznie.

Czemu Kościół pozostaje przy praktyce chrztu dzieci?

Kościół praktykował chrzest dzieci od czasów starożytnych. Istnieje tego tylko jeden powód: zanim zdecydujemy się na Boga, Bóg zdecydował się na nas. Chrzest jest zatem łaską, niezasłużonym darem, przyjęciem nas przez Boga bez warunków wstępnych. Wierzący rodzi­ce, którzy chcą tego, co najlepsze dla swoich dzieci, chcą też chrztu, przez który dziecko zostanie uwolnione od grzechu pierworodnego i z mocy śmierci. [KKK 1250,1282]

Chrzest dziecka zakłada, że chrześcijańscy rodzice wpro­wadzą je w wiarę. Nie jest rzeczą słuszną odmawiać dziec­ku chrztu, kierując się błędnie rozumianą liberalnością. Tak jak nie można odmówić dziecku miłości, żeby później samo się na miłość zdecydowało, podobnie byłoby rzeczą  niesłuszną, gdyby wierzący rodzice odmawiali swojemu dziecku łaski Bożej w sakramencie chrztu. Podobnie jak każdy człowiek rodzi się ze zdolnością mówienia, ale przecież języka musi się dopiero nauczyć, tak samo każdy człowiek rodzi się ze zdolnością do wiary, jednak musi ją dopiero poznać.

Sakrament chrztu jest udzielany w II niedzielę miesiąca w czasie Mszy św. o godz. 11⁰⁰. Odpowiednio wcześniej należy zgłosić dziecko do chrztu w kancelarii parafialnej.

Konieczne dokumenty i informacje:

• akt urodzenia z USC
• zaświadczenia kandydatów na rodziców chrzestnych stwierdzające, że są praktykującymi katolikami, gdyż jak stwierdza KKK, ojcem lub matką chrzestną może być  katolik, bierzmowany który przyjął sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą, odpowiadające funkcji, jaką ma spełniać. (KKK 874)

Bierzmowanie

Apostołowie w Jerozolimie usłyszeli, że mieszkańcy Samarii przyjęli Słowo Boże. Wysłali więc do nich Piotra i Jana. A oni przyszli i modlili się za nich, aby otrzymali Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Nakładali na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego. Dz 8, 14-16.

Co to jest bierzmowanie?

Jest SAKRAMENTEM, dopełnieniem chrztu w którym zostajemy obdarzeni Duchem Świętym wraz z Jego darami. Kto w wolności decyduje się na życie jako dziecko Boże i poprzez znaki nałożenia rąk i namaszczenia krzyżmem świętym, prosi o Ducha Bożego, otrzymuje siłę, aby świadczyć o Bożej miłości i potędze słowem i czynem. Staje się wówczas pełnoprawnym, odpowiedzialnym członkiem Kościoła katolickiego – dojrzałym chrześcijaninem. [KKK 1285-1314]

Bierzmowanie można zobrazować sytuacją kiedy trener wysyła na boisko piłkarza, kładzie mu wtedy rękę na ramieniu i daje mu ostatnie wskazówki. Podobnie i podczas tego sakramentu zostaje na nas poło­żona „ręka Boga”. kiedy wkraczamy na „boisko życia”. Dzięki Duchowi Świętemu wiemy, co mamy robić. Słowa Jego posłania dźwięczą nam w uszach. Czujemy Jego pomoc. Nie do­znamy od Niego zawodu i będziemy zdecydowani grać dla Niego. Musimy tylko chcieć i Go słuchać.

Co dokonuje się podczas bierzmowania?

Podczas bierzmowania na duszy ochrzczonego chrześcijanina zostaje odciśnięte niezatarte duchowe znamię, które można otrzymać tylko raz i które jest niezacieralne. Dar Ducha Świętego jest mocą dzięki której człowiek uwiarygodnia swoim życiem łaskę otrzymaną na chrzcie i staje się „świadkiem” Chrystusa. [KKK1302-1305,1317]

Przyjąć sakrament bierzmowania oznacza zawrzeć z Bogiem swego rodzaju umowę. Bierzmowany mówi: „Tak, wierzę w Ciebie, mój Boże, daj mi Twojego Ducha Świętego, żebym do Ciebie całkowicie należał, nigdy od Ciebie nie odstąpił i całe moje życie świadczył o Tobie du­szą i ciałem, słowem i czynem, na dobre i na złe”. A Bóg mówi: „Tak, ufam ci, moje dziecko – i obdaruję cię moim Duchem, czyli sobą samym. Będę cały twój. Nie odstąpię od ciebie w tym życiu tu na ziemi i w niebie. Będę w twoim ciele i twojej duszy, w twoich czynach i słowach. Nawet jeśli zapomnisz o mnie, ja będę przy tobie – na dobre i na złe”.

Kto może zostać bierzmowanym i czego wymaga się od kandydata do bierzmowania?

Każdy chrześcijanin, katolik, który przyjął chrzest i jest w stanie łaski uświęca­jącej. [ KKK 1306-1311,1319]

Stan łaski uświęcającej oznacza, że nie popełniło się żadnego grzechu śmiertelnego. Przez grzech śmiertelny człowiek odłącza się od Boga i może znowu pojednać się z Bogiem jedynie poprzez spowiedź. Młody chrześcijanin, który przygotowuje się do bierzmowania, znajduje się w jednej z najważniejszych faz swojego życia. Powinien zrobić wszystko, aby całym sercem i umysłem pojąć wia­rę; powinien sam i z innymi modlić się o Ducha Świętego; powinien wszelkimi sposobami pojednać się ze sobą, z ludźmi i z Bogiem poprzez spowiedź.

Małżeństwo

Sakrament Małżeństwa udzielany jest zazwyczaj w soboty. Kandydaci do sakramentu małżeństwa powinni :

– ukończyć katechezy przedmałżeńskie (tzw. kurs), W naszej parafii w czasie Wielkiego Postu (zapisy i informacje w kancelarii lub zakrystii)

– uczestniczyć w 3 katechezach przedślubnych,

– powinni na trzy miesiące przed zawarciem małżeństwa zgłosić się w kancelarii parafialnej z następującymi dokumentami: dowód osobisty, aktualna metryka chrztu, świadectwo bierzmowania, świadectwo ukończenia katechezy przedmałżeńskiej, kończące świadectwa katechezy szkolnej z poszczególnych szkół.

KATECHEZY PRZEDMAŁŻEŃSKIE

KATECHEZA PRZEDŚLUBNA

PORADNIE RODZINNE

Namaszczenie chorych

Przyjęcie Komunii świętej i namaszczenie świętym olejem jest dla chorego umocnieniem i ratunkiem. Sakrament Namaszczenia może przyjąć każdy chory, jeśli choroba zagraża jego życiu, jest długotrwała lub jeśli ochrzczony jest w podeszłym wieku. Zwyczajnie jest udzielany w domu chorego w każdym czasie. Choremu w miarę możliwości należy uświadomić konieczność przyjścia kapłana i cel tych odwiedzin.

Należy przygotować mieszkanie; na stole nakrytym białym obrusem należy postawić krzyż świece, wodę święconą, na talerzyku odrobinę waty lub innego środka higienicznego.

W każdy pierwszy piątek miesiąca kapłan odwiedza chorych w domach, zanosząc Komunię świętą (Adresy chorych można zgłaszać w zakrystii i kancelarii parafialnej).

Kapłaństwo

KKK1591

Cały Kościół jest ludem kapłańskim. Przez chrzest wszyscy wierni uczestniczą w kapłaństwie Chrystusa. Uczestnictwo to jest nazywane „wspólnym kapłaństwem wiernych”. U jego podstaw i dla służenia mu istnieje inne uczestnictwo w posłaniu Chrystusa, przekazywane przez sakrament święceń, którego misją jest pełnienie służby we wspólnocie, w imieniu i w osobie Chrystusa-Głowy.

KKK1592

Kapłaństwo urzędowe różni się istotowo od wspólnego kapłaństwa wiernych, ponieważ udziela świętej władzy w służbie wiernym. Pełniący urząd święceń wykonują swoją posługę wobec Ludu Bożego przez nauczanie (munus docenti), kult Boży (munus liturgicum) i rządy pasterskie (munus regendi).

KKK1593

Od początku posługa święceń była udzielana i wykonywana według trzech stopni: jako posługa biskupów, prezbiterów i diakonów. Posługi udzielane przez święcenia są niezastąpione w organicznej strukturze Kościoła. Bez biskupów, prezbiterów i diakonów nie można mówić o Kościele.

KKK1598

Kościół udziela sakramentu święceń tylko mężczyznom (viris) ochrzczonym, których zdolności do wykonywania posługi kapłańskiej zostały starannie rozeznane. Odpowiedzialność i prawo dopuszczenia kogoś do przyjęcia sakramentu święceń przysługuje władzy kościelnej.

KKK1599

W Kościele łacińskim sakrament święceń prezbiteratu jest udzielany w sposób zwyczajny tylko kandydatom, którzy są gotowi dobrowolnie przyjąć celibat i publicznie wyrażają wolę zachowania go z miłości do Królestwa Bożego i służby ludziom

Warunki przyjęcia do Seminarium

Do Wyższego Seminarium Duchownego mogą wstępować kandydaci, którzy ukończyli szkołę średnią i zdali maturę. Powinni nimi być ludzie gorliwi w swej religijności i odczytujący głos powołania Chrystusowego do kapłaństwa.
Podstawą przyjęcia do Seminarium są pozytywne wyniki egzaminu ustnego z zakresu wiedzy religijnej i pisemnego z literatury polskiej. Ubiegając się o przyjęcie do Seminarium należy przygotować następujące dokumenty:
• podanie i życiorys
• świadectwo dojrzałości
• świadectwo chrztu i bierzmowania
• świadectwo ślubu kościelnego rodziców
• opinię Księdza proboszcza i katechety szkoły średniej
• świadectwo lekarskie o stanie zdrowia
• 5 fotografii

Egzaminy wstępne odbywają się pod koniec czerwca. W czasie egzaminów odbywa się również rozmowa kwalifikacyjna z Księdzem Rektorem lub innymi przełożonymi.

Jakie kroki należy podjać przed przyjęciem do Seminarium?

Kandydat do Seminarium powinien zgłosić się w maju lub na początku czerwca do księdza proboszcza rodzinnej parafii i poprosić o świadectwo chrztu i bierzmowania dla siebie oraz świadectwo ślubu rodziców (gdy rodzice brali ślub w innej parafii należy poprosić odpowiedniego księdza proboszcza o takie zaświadczenie). Winien również poprosić księdza proboszcza o opinię. Następnie winien skontaktować się z ostatnim katechetą i również poprosić o opinię.

Powinien także zgromadzić pozostałe dokumenty: świadectwo dojrzałości, świadectwo lekarskie o stanie zdrowia, podanie i życiorys oraz 5 fotografii.

Kiedy złożyć dokumenty do Seminarium?

Kandydat powinien zlożyć dokumenty w Seminarium do 25 czerwca. Wówczas jest przeprowadzona wstępna rozmowa i kandydat wypełnia kwestionariusz wstępny przyjęcia do Seminarium. Otrzymuje wówczas wszystkie informacje dotyczące egzaminu.

Jak przebiega egzamin?

Egzamin wstępny do Seminarium trwa jeden dzień. Rozpoczyna się o godz. 9.00 egzaminem pisemnym z języka polskiego (wypracowanie z j. polskiego, test ortograficzno – gramatyczny) oraz wypełnieniem kwestionariusza. Po obiedzie odbywa się egzamin ustny z wiedzy religijnej, spotkanie z lekarzem oraz końcowa rozmowa kwalifikacyjna.

Po sprawdzeniu wyników egzaminu zostaje podjęda decyzja o przyjęciu lub nie. Następnie zostaje wysłane do księdza proboszcza pismo dotyczące przyjęcia oraz informacje związane z przyjazdem do Seminarium.